Cykl: Pomnik Cesarzowej Achai # 4: Pomnik Cesarzowej Achai — Tom IV

Pomnik Cesarzowej Achai — Tom IV Andrzeja Ziemiańskiego, czyli Kai i Nuk bawią się w szpiegów.

Trzecia odsłona Pomnika Cesarzowej Achai do zachwycających nie należała. Mimo jednak tej zniżki formy (która jak zauważyłam, objawia się w trzecich tomach powieści autora ;)), postanowiłam kontynuować swoją przygodę z Tomaszewskim oraz spółką i sięgnęłam po Pomnik Cesarzowej Achai — Tom IV.

Nowy kontynent.

Kai wraz z Nuk udają się na nowy kontynent do tajemniczego Nayer, by zakosztować życia szpiegów i dowiedzieć się, jaka nacja przekroczyła jeszcze Góry Bogów i jakie plany ma wobec tej krainy.

W tym samy czasie Tomaszewski również nie może usiedzieć w miejscu i wraz z ekipą wyrusza na rozpoznanie linii brzegowej. Niestety jego samolocik zostaje porwany przez prądy i przeniesiony na nieznany ląd. Tam jego ekipa ginie, a sam Tomaszewski trafia do Twierdzy Wolnych Ludzi, gdzie daje popis swoich możliwości.

W Imperium swoją pozycję umacnia zaś Rand, który poza podlizywaniem się cesarzowej wspiera również partyzantów Shen.

Po staremu.

Jest lepiej niż w poprzednim tomie, ale jakoś za bardzo, żeby nie powielać frazesów z poprzednich recenzji, nie ma o czym pisać.

Więc może tak. Fabularnie jest ok, choć muszę przyznać, iż ilość wątków zamykanych nie rekompensuje tych otwieranych. Przez co, robi się już mały burdelik i powoli „nie wiadomo, kto z kim śpi i czy na pewno wszystkie łóżka są zajęte”. ;)

Tempo samej akcji, zmiana otoczenia i bohaterów są niezłe, choć nadal twierdzę, że powieść „zapychaczami” stoi.

Jednak ja bym chciała zwrócić Waszą uwagę, na bezsprzeczną wartość dodaną tej serii, a mianowicie operacje wojskowe i szeroko pojęta balistyka. Andrzej Ziemiański wie, jak wprowadzać poszczególne elementy wojskowe na planszę. A w czwartym tomie zachwycił mnie nawiązaniami do lotnictwa. Te wszystkie sterowce, wiatrakowce, szybowce czy inne nowoczesne i wymyślne spadochrony powodują, że jest na czym „zawiesić oko”.

Dlatego Pomnik Cesarzowej Achai — Tom IV uważam za niezłe i lekkie czytadło, które mimo swojego przegadania, wciąż ma to coś, co zachęca mnie do kontynuowania podróży z Tomaszewskim i spółką.

O książce możecie również przeczytać na blogach:
ignormatyk

Książkę przeczytałam w ramach wyzwania:
#polskafantastykafajnajest