Cykl: Achaja # 1: Achaja – Tom I

Pierwsze spotkanie z Achają — Achaja – Tom I Andrzej Ziemiański.

Do serii Achaja Andrzeja Ziemiańskiego przymierzałam się już kilka razy. Przy pierwszym i drugim podejściu tak się zakręciłam, że nie zdążyłam sięgnąć po książkę, bo musiałam ją zwrócić. Jak już zakupiłam swój egzemplarz, ślubny obwieścił, że czyta pierwszy i ponieważ postanowiłam „zostawić mu trochę miejsca”, żeby nie bić się o kolejne tomy, to trochę mi zeszło. Jednak w końcu przyszedł i na mnie czas  i sięgnęłam po Achaja – Tom I. :)

Sirius, Wirus i Księżniczka.

Achaja jest młodą dość inteligentną księżniczką i „ulubienicą” macochy. Dlatego zgodnie z prawem Troy, zostaje wcielona do armii, by tam odbyć zasadniczą służbę, a tym samym, może przez całkowity przypadek, stracić życie i tym samym oddać miejsce w kolejce do tronu. Rzeczywistość „spada” na dziewczynę w dość brutalny sposób, a przy najbliższej bitwie, gdy trafia do niewoli, poznaje gorzki smak sztuki przetrwania.

Meredith jest czarodziejem, który dostaje wręcz samobójczą misję od samego boga, ale zanim rozpocznie swe zmagania z przeznaczeniem, poznaje Wirusa, który podkopuje jego wiarę i światopogląd. Czy Meredith podejmie się misji i wyjdzie z niej zwycięsko?

Samozwańczego błędy rycerz Sirius poznaje świątynnego skrybę Zaana, który postanawia wykorzystać swą wiedzę i wraz z Siriusem stać się uczestnikiem niesamowitych przygód. Wyruszają wspólnie do królestwa Troy, by tam Sirius mógł zagrać rolę swego życia i stać się zaginionym w dzieciństwie księciem. Czy ta zuchwała mistyfikacja może się udać?

Wstępniak „z przytupem”.

Historia pochłonęła na całego, do tego stopnia, że całą liczącą prawie 700 stron książkę „wciągnęłam” w dwa popołudnia.

Wszystko przez zgrabne lawirowanie między bohaterami i urywanie ich historii w takim momencie, iż po prostu ciężko przestać czytać. Do tego sami bohaterowie są niezwykle intrygujący (no może poza Meredithem, który momentami mnie lekko nudził ;)).

Achaja rozpieszczona, choć trochę zahartowana księżniczka, musi zmierzyć się z życiem. Nie dość, że w armii traktowana jest jak zwykły trep, to jeszcze po wszystkim trafia do niewoli. I tu wszystkie te opisy tortur i późniejszego życia wśród niewolników mogą wydawać się okrutne i momentami niesmaczne (w kuluarach mówi się nawet, iż seksistowskie :P) Jednak patrząc na „malowany” przez autora świat, są one nader realistyczne i co ważne, nie są upiększane na siłę.

Pinki i Mózg ruszają, by opanować świat. ;)

Jeżeli zaś spojrzeć na Siriusa i Zaana nie można oprzeć się wrażeniu, że działają jak słynni Pinki i Mózg. Stworzenie tego duetu, który jednocześnie pokazuje pałacowe życie „zza kulis”, było świetnym pomysłem. Szczególnie iż autor bardzo mocno pokazał, jak wielką władzę ma pozycja, pieniądz i znajomości. Nawet morderstwo w świetle dnia, no środku ulicy przy odpowiednich układach, da się pięknie zatuszować.

Mocną stroną książki są także niezwykły klimat i dynamicznie rozwijająca się akcja. Oczywiście można mieć zastrzeżenia do niektórych opisów tego, że charakterystyki postaci zostały tylko „liźnięte”, a nie w pełni pogłębione, że styl momentami był taki sobie, no i że ten język, to czasem taki jak z rynsztoka. Jednak czytając, tych rzeczy po prostu się nie dostrzega, a wręcz dla mnie ten szorstki i momentami prostacki język nadawał tylko powieści uroku i takiego dodatkowego smaczku.

Rozpisałam się, więc już tylko krótko  pozwolę sobie napisać, iż Achaja – Tom I to świetny, ba wręcz rewelacyjny wstępniak do nowego świata, który wciąga i jest zapowiedzią „ostrej jazdy bez trzymanki” w przyszłości. Polecam fantastycznym czytaczom i zabieram się za kolejne tomy. :D

O książce możecie również przeczytać na blogach:
Kącik z książką;
Sonia czyta;