Generał Daimos… Czyli jak to się zaczęło

Jak to się wszystko zaczęło… Tak naprawdę bardzo zwyczajnie.

Pamiętam jak biegłam do domu by na zacnym kanale Polonia 1 (taka guma Turbo wśród kanałów telewizyjnych ;)), na małym telewizorku, który stał w kuchni (tylko tam odbierał kanał), obejrzeć – dziś już mogę powiedzieć to z pełną świadomością – pierwsze Mecha w moim życiu – Generał Daimos (czy jak tam wolicie Tōshō Daimosu, Toushou Daimos). 

Ale od początku ;) Generał Daimos to klasyczny przykład romansu sinice-ficton, w którym źli kosmici napadają na Ziemię. Jedynym ratunkiem dla zacofanych technologicznie Ziemian jest robot bojowy Daimos – najnowszy cud techniki, którego pilotem jest nieustraszony Kazuya Ryuuzaki.

Kazuya zakochany jest w Erice – Baamsjance – siostrze Admirała Richtera, który dowodzi atakiem na ziemię. W walce wspierają go wierni przyjaciele Ryuzaki Nana i Yuzuki Kyoshiro (ach ta bujna afro fryzura, różowe okulary i miecz samuraja  – czy mogło być coś bardziej męskiego ;)).

Oczywiście głównym celem i marzeniem naszego bohatera jest stworzenie świata, w którym będzie mógł żyć wraz ze swą ukochaną. Świata, w którym nie będzie podziału na Ziemia i Baamsjan. Można powiedzieć, że taka trochę opera mydlana ;), gdzie dobro zawsze zwycięża.

Mimo tego, kto z tych, którzy oglądali Daimosa za dzieciaka nie przeżywał każdego odcinka. Nie wykrzykiwał wraz z Kazuya Podwójny wicher i z uniesioną pięścią w górze czekał, aż robot wroga zostanie zmiażdżony. Kto z nas nie ekscytował się epickimi robotami wysyłanymi przez Richtera, a dowodzonymi przez potężnego Balbasa, no kto…;)

Może powiecie, że bajka była w sumie bez głębi. Każdy odcinek miał wręcz taki sam schemat.  Ale dla mnie to właśnie Daimos jest relikwią, która pokazała mi anime i zachęciła do oglądnięcia kolejnych japońskich produkcji.

_{* Źródło zdjęć Internet.}