Cykl: Achaja # 3: Achaja – Tom III

Achaja – Tom III Andrzeja Ziemiańskiego, czyli pożegnanie z cyklem Achaja.

Pierwszy tom przygód z udziałem Achai Andrzeja Ziemiańskiego mnie zachwycił i dał nadzieję, na świetną historię pełną „ostrej jazdy bez trzymanki”. Druga odsłona cyklu troszeczkę „wyhamowała” moje plany i marzenia, ale na szczęście nadrabiała trochę humorem. Jak zaprezentuje się Achaja – Tom III?

Biafra i jego plany.

Słaby jak…

Z przykrością muszę stwierdzić, ale zarówno tom II, jak i III „jadą na plecach” tomu I. Zaczynając serię od wyśmienitego tomu, w zasadzie siłą rozpędu sięga się po kolejne tomy. I dokładnie tak było w tym przypadku.

Co mogę powiedzieć o zakończeniu? Nic dobrego.

Walki, to była jedna wielka sieczka bez sensu. Tyle opisów szkoleń, wspaniale opisanych pojedynków szermierskich, tylko po to, żeby na końcu spuścić misternie stworzoną podwalinę w kiblu. Do tego same żołnierki zachowywały się jak „typowe Karyny”. Przeszły przez piekło, a teraz nagle ważniejsze stały się ładne fatałaszki, dla których chętnie przywalą koleżankom z własnej armii.

Jakby tych kuriozów było mało, to jeszcze dowództwo jest ciągle zalane w sztok, a sama zaś Achaja zrobiła się miękka jak pała Biafry po przedawkowaniu alkoholu.

Pozostali bohaterowie też się nie popisali. „Pinki i Mózg” (Sirius i Zaan) po prostu byli, a Meredith tylko przyniósł nadzieję, że coś się wydarzy i na tym w zasadzie wątek się urwał.

Więcej żali wylewać nie będę. ;) Achaja – Tom III Andrzeja Ziemiańskiego to najsłabsza i najmniej dopracowana odsłona serii. Wiem z dobrych źródeł, że Pomnik Cesarzowej Achai jest znacznie lepszy i po prostu trzeba było „przetrawić” tę trylogię, zanim pójdę dalej. Jednak to „dalej” na razie będzie musiało poczekać trochę na swoją kolej.

O książce możecie również przeczytać na blogach:
Kącik z książką;