Cykl: Milicjanci z Poznania # 3: Ręczna robota

Handel elektroniką ze zgniłego zachodu, czyli Ryszard Ćwirlej i Ręczna robota.

Zaniedbałam trochę wspólne nasiadów z Teosiem Olkiewiczem i innymi kolegami z poznańskiej Milicji. ;) Dlatego zabrałam się za trzecią odsłonę serii Milicjanci z Poznania i sprawdziłam, jak w PRL-u odbywał się handel zagraniczny i inna Ręczna robota. ;)

Gdy zabraknie Ci rąk do pracy.

Jak dzień kobiet, to wódeczka być musi. ;)

Po raz kolejny Ryszard Ćwirlej nastroił mnie sentymentalnie podczas słuchania książki.

Wszystkie te szemrane interesy, wymiana waluty pod Pewex-em, czy wyjazdy za żelazną kurtynę w poszukiwaniu dobrodziejstw zgniłego zachodu, cóż prawda nie były bezpośrednio moim udziałem (myślę, że pacholęcia w pieluchach nikt podczas takich akcji nie traktowałby wystarczająco poważnie ;)), ale znam je z opowiadań rodziny i znajomych. Wiem, „ile gimnastyki” wymagały poszczególne zdobycze i jak kręciły się „lokalne interesy”. ;)

Drugim elementem powieści, który przyprawił mnie o szeroki uśmiech na twarzy, było świętowanie w powieści szumnie obchodzonego w PRL-u Dnia Kobiet. Ach to całowanie rączek, niezastąpiona wódeczka, goździki i przydziałowe rajstopy. ;)

Klimacik PRL-owy serii, jak widać, wciąż ma się dobrze, ale co z jego kryminalną duszą?

Tu niestety nie było już tak różowo, przynajmniej w początkowej fazie powieści. Najwyraźniej Olkiewicz i spółka potrzebowali nieco więcej wódeczki, żeby wejść w temat, który zahaczy o kolejarzy, studentki-prostytutki i kolegów ze śląska.

Reasumując. Jak lubicie powspominać stare czasy i jak wszyscy robią co w ich mocy, by wypić flaszeczkę, nic nie robić i jeszcze do tego zarobić, to sięgajcie koniecznie po trzecią odsłonę Milicjantów z Poznania Ryszarda Ćwirleja. Ręczna robota trzyma poziom i dobrze odwzorowuje humor, klimat i realia tamtych lat.