Cykl: Trylogia Nadzoru # 3: Ostatni

Ostatni Charlie Fletcher, czyli pożegnanie z Trylogią Nadzoru.

Pierwszy tom Trylogii Nadzoru oczarował mnie klimatem i choć czegoś mi w nim brakowało, to jednak chciałam brnąć w tę historię dalej. Drugi tom niestety nie podtrzymał mojego dobrego zdania o serii. Klimat gdzieś uleciał, wątki się „rozmydliły”, ale zakończenie pokazało moc, więc postanowiłam zamknąć serię i sięgnęłam po trzeci tom cyklu Charlie Fletchera pod tytułem Ostatni.

Poza siedzibą…

Pozwolę sobie w ramach wstępniaka zacytować tekst z okładki.

Papka z sieczką.

Jestem zawiedziona i rozczarowana.

Może po drugim tomie nie spodziewałam się jakiegoś spektakularnego „wow”, ale liczyłam na to, że choć w minimalnym stopniu powróci klimat z „otwarcia serii”.

Dostałam jednak tylko rozdrobnioną papkę bez uroku. W dodatku w wielu momentach miałam wrażenie, że autor sam się pogubił w tej całej historii. Wprowadzał wątki, gubił je, a gdy się już wydawało, że w końcu pojawił się punkt zaczepienia, to nagle wszystko urywał bez ładu i składu.

Do tego bohaterowie nie dość, że ich decyzyjność wynosiła „okrągłe zero”, to jeszcze z minuty na minutę stawali się bardziej bezbarwni. Tak mi tego żal, bo z tych postaci można było tak wiele „wycisnąć”. Można było ich osobowościami tak wiele pokazać i zwrócić uwagę na tyle problemów…

Nie będę się dalej rozckliwiać nad bezbarwnością książki. Bo Ostatni Charlie Fletchera niestety okazał się najsłabszą odsłoną serii i strasznie żałuję, że ten fajnie zapowiadający się cykl, został tak zmarnowany. Choć może, to ja miałam wobec tej historii zbyt wysokie oczekiwania?

O książce możecie również przeczytać na blogach:
Wiedźmowa głowologia;