Cykl: Trylogia husycka # 3: Lux perpetua

24 lipca 2023

3 Mins Read

16 Views

Lux perpetua Andrzeja Sapkowskiego, czyli pożegnanie z Reinmarem z Bielawy.

Polubiłam się bardzo z bohaterami Trylogii husyckiej Andrzeja Sapkowskiego, dlatego z ciężkim sercem sięgałam po ostatnią książkę serii pod tytułem Lux perpetua i tym samym pożegnałam się z Reinmarem z Bielawy, Samsonem oraz Szarlejem.

Reinmar i Jutta.

Reynevan, główny bohater tomów “Narrenturm” i “Boży bojownicy”, nadal ma kłopoty, ciągle ktoś dybie na jego życie bądź przedstawia mu propozycję nie do odrzucenia. Prześladują go prozaiczni agenci wywiadu oraz siły nieczyste, wcale nie ukrywające swej diabelskiej proweniencji. Ale Reynevan żyje przecież w okrutnych i niebezpiecznych czasach. Na Śląsku i w Czechach, gdy przez ziemie te przetaczały się krucjaty i husyckie wyprawy odwetowe.

Gdy nie znano słowa: “Litość” i z imieniem Boga na ustach wyrzynano tysiące niewinnych. Reinmar wierzy w religijną odnowę, staje po stronie zwolenników Husa, nawet gdy ci dokonują niewiarygodnych zbrodni. Cel uświęca środki.

Reynevan chce pomścić śmierć brata. On, medyk i zielarz, idealista i bezinteresowny obrońca chorych i cierpiących, musi wcielić się w rolę husyckiego szpiega, dywersanta, zabójcy i bezlitosnego mściciela. Rozdarty pomiędzy obowiązkiem a głosem serca, stawia wszystko na jedną kartę, byle wyrwać ukochaną z rąk wrogów. On i Jutta to postacie niczym ze średniowiecznego romansu o Alkasynie i Nikoletcie.

Zwieńczenie trylogii w punkt.

Petarda i lekki niedosyt. ;)

Tak w skrócie mogłabym podsumować ostatni tom z przygodami Reinmara z Bielawy, Samsona oraz Szarleja.

Gdyż, to co zaserwował nam Andrzej Sapkowski, to była niezwykła przygoda, pełna soczystych bitek, zakulisowej polityki, smakowitych intryg, historycznych wstawek i wielkiej miłości. A to wszystko zostało podane bez pudrowania (no może poza modułem nieśmiertelności Reinmara ;)) rzeczywistości i wybielania głównych bohaterów.

Tak, tu każdy niezależnie od tego „po której stronie barykady stoi”, ma coś za uszami, a autor nie zamierza udawać, że jedne przewiny są mniej ważne od drugich. Wszyscy są w większym lub mniejszym stopniu szubrawcami, a śmierć zbiera swoje żniwa równo, nie zważając na preferencje, pozycję, koneksje i nasze przywiązanie do poszczególnych bohaterów.

Dlatego cała seria tak mocno zapada w pamięć, a natłok nazwisk czeskich i wtórność niektórych sytuacji (no dobra, ciągłe ratowanie Reinmara po prostu zrobiło się nudne), mimo wszystkich moich zachwytów, spowodowały lekki niedosyt oraz zmęczenie w tej materii.

Poza tymi „drobiazgami” jestem zachwycona serią, bo każda z odsłon ma niesamowity klimat, a miks magii, fikcji i realizmu jest po prostu wyborny. Stąd, jeżeli poszukujecie wręcz samo czytającej się serii fantastycznej, to koniecznie zwróćcie swe lico w kierunku Trylogii husyckiej Andrzeja Sapkowskiego. Myślę, że będziecie nią (podobnie jak ja) zachwyceni!

Gorąco polecam!

Cykl: Trylogia husycka

♦ Cykl: Trylogia husycka # 1: Narrenturm
♦ Cykl: Trylogia husycka # 2: Boży bojownicy