Krawędź czasu Krzysztof Piskorski

Poszukiwanie korzeni i druga strona miasta, czyli Krawędź czasu Krzysztofa Piskorskiego.

Bliższą znajomość z twórczością Krzysztofa Piskorskiego zawarłam dzięki pachnącej etherem i stempunkiem alternatywnej historii Polski – Czterdzieści cztery. Wtedy też stwierdziłam, że ta mieszanka stylu z kreacją osobliwych światów bardzo mi odpowiada. W swoim przekonaniu utwierdziłam się podczas czytania Zadry. Przyszedł więc czas na kolejną książkę z résumé autora, a mój wybór padł na stempunkową powieść pod tytułem Krawędź czasu.

Zapiski dziewiętnastowiecznego mag.

Maksym nie może usiedzieć długo w jednym miejscu. Przeprowadzka to jego drugie imię. Choć w Polsce udało mi się „zahaczyć” na dłużej. Poznał miłą studentkę, a do tego ma całkiem znośną pracę. Jednak jako człowiek interesu i szemranych kontaktów wielu jest właśnie w przełomowym momencie swojego życia. Ucieka przed policją, która uważa go za dilera narkotyków. Tak klucząc między budynkami i „gubiąc ogon” dostrzega mechanicznego pająka. Niczym Alicja z krainy czarów postanawia podążyć za stawonogiem. Tym sposobem trafia „na drugą stronę”, gdzie czas zawija się we wstęgi. Czy odnalezione zapiski dziewiętnastowiecznego maga pomogą mu wrócić?

Jest druga połowa XIX wieku. Franek Znajda zostaje znaleziony przez grupę robotników. Nie pamięta nic ze swojej przeszłości, ale dzięki pomocy udaje mu się „stanąć na nogi” i nawet otrzymać posadę w fabryce. Tam też odkrywa swoje niezwykłe umiejętności i z prostego robotnika zmienia się w „złotą rączkę” pełną innowacyjnych pomysłów.

Co łączy Maksyma i Franka?

Zawieszeni w czasie…

To, jak Krzysztof Piskorski wykorzystał pojęcie czasu, spowodowało całkowity opad mojej szczęki. Do tego fabuła okazała się tak zawiła, a jednocześnie podczas czytania i łączenia poszczególnych elementów ze sobą, tak spójna i logiczna, że aż zastanawiałam się, jak autor to wszystko ze sobą tak zgrabnie połączył.

No i jeszcze bohater oraz jego związki z poszczególnymi postaciami. Totalne mistrzostwo. Z każdą kolejną stroną odkrywałam nowe zależności, układałam je niczym puzzle i miałam z tego mnóstwo satysfakcji.

Nie będę przytaczać dokładnie tego, co się tyczy fabuły, bo chodzi o to, by samemu to odkryć. Spojrzeć na to z niedostępnej bohaterom perspektywy i znaleźć się wraz z nimi w czasie poza czasem.

Dla zachęty mogę jednak napisać, iż Krawędź czasu Krzysztofa Piskorskiego to zaskakująca i bardzo wciągająca książka napisana przepięknym i dbałym językiem. Jestem pod wrażeniem, że autor nie zgubił siebie i swoich czytelników w tej gmatwanie czasu i powiązań.

Jednym słowem wielbię i czas rozejrzeć się za kolejną książką z dorobku autora. :)

O książce możecie również przeczytać na blogach:
Czytam, bo lubię;
Se czytam;