Artemis Andy Weir

Prowincjonalne miasteczko na księżycu – Artemis Andy Weir.

Andy Wier lepiej znany szerokiej publiczności jako autor bestselerowej książki o niezwykłych przygodach “pierwszego” Marsjanina ponownie w akcji. Ucieszyła mnie ta informacja, gdyż polubiłam się z naukowym stylem zaprezentowanym przez autora. Stąd też byłam bardzo ciekawa i podekscytowana tym, gdzie zabierze nas i co zaprezentuje autor w swojej najnowszej powieści pod tytułem Artemis. ;)

Miasteczko na księżycu.

W prowincjonalnym miasteczku na księżycu o wdzięcznej nazwie Artemis żyje dwudziestosześcioletnia Jazz Bashara. Zwyczajna, lekko niesforna Saudyjka, której głowę zaprzątają wielkie bogactwo i niejedna przygoda. Na drodze do realizacji marzeń stoi jednak jeden tyci problem. Długi i słabo płatna robota. Nawet “niewinny” przemycik z Ziemi nie poprawia zbytnio stanu jej mocno nadszarpniętego konta. Więc gdy tylko nadarza się okazja na wielki biznes jej oczy zaczynają błyszczeć jak “miliony monet” i nawet wizja wstąpienia na przestępczą ścieżkę nie jest straszna. Główka zaczyna pracować, a ułożony plan wydaje się  wręcz doskonały. Jednak nie “wszystko złoto co się świeci”, a Jazz dała się wpakować w gigantyczną aferę. Czy uda jej się z niej wyplątać?

Jazz czyli Mark Watney w spódnicy?

Zacznę może od głównej bohaterki Jazz, gdyż to ona jest motorem napędowym książki. To bardzo inteligentna, z dużym poczuciem humoru, zadziorna i czasem zbyt pewna siebie młoda kobieta, która nie boi się podejmowania wyzwań. W dodatku ma “gadane”, a rozwiązania wszelakich problemów i łączenie faktów przychodzi jej nadzwyczaj lekko. Wróć. Czy to Wam kogoś nie przypomina?

No i tu pojawia się spory kłopot, gdyż autor po stworzeniu fenomenalniej postaci Marka postanowił wykorzystać sprawdzony schemat w zmienionym “opakowaniu”. Niestety pojawił się mały szkopuł. Postać ta wrzucona w inne środowisko niestety nie była już taka zabawna i zajmująca. W dodatku cechy, które miały ją wyróżniać – czyli konflikt z prawem czy ojcem – nie wniosły nic do rozwoju postaci, a wynikające z nich dziecinne zachowanie Jazz doprowadzało mnie na skraj rozpaczy.

Pomysł.

Jeżeli chodzi o sam pomysł na fabułę to mimo iż nie należy on do najbardziej oryginalnych to jednak ma w sobie to coś. Takie kosmiczne twory zawsze mnie fascynowały, a autor ponownie zadbał o każdy najmniejszy szczegół. Przedstawił dokładnie plan miasteczka, opisał szczegółowo jego funkcjonowanie ze strukturą społeczną i sposobem zarabiania na czele. Wytłumaczył też kwestię pozyskiwania materiałów, życiodajnego tlenu i pożywienia. Dodatkowo dzięki zamieszczonej na początku książki mapce wizualizacja całego kompleksu była banalnie prosta.

Gwiezdny kryminał.

Początek całego “zamieszania” bardzo spokojny. Jednak od momentu, gdy Jazz przyjmuje propozycję nabycia fortuny w sposób zbrodniczy, rozpoczyna się galopujący wątek przygodowo-kryminalny. Nie mówię, że to źle, ale były momenty, w których ja sama łapałam już zadyszkę. Problem — natychmiastowe rozwiązanie — wygenerowanie nowego problemu — i tak wkoło. Ciężko więc było w tym momencie na jakieś emocje, przemyślenia czy zżycie się z bohaterką.

Podsumowując. Andy Weir swoją pierwszą powieścią postawił sobie poprzeczkę bardzo wysoko. Jednak to nie znaczy, iż Artemis mimo wykorzystania schematu z Marsjanina jest powieścią złą. Jest to dobry przygodowo-kosmiczny kryminał, z naukowymi wstawkami, który bardzo lekko i przyjemnie się czyta. Jeżeli jednak oczekujecie czegoś na miarę pierwszej powieści, możecie poczuć się  zawiedzeni.

O książce możecie również przeczytać na blogach:
Świat bibliofila;
Świat fantasy;

Za egzemplarz książki serdecznie dziękuję : Wydawnictwo Akurat