Cykl: Materia Prima # 2: Namiestnik Adam Przechrzta

Magia i alchemia – Namiestnik Adama Przechrzty.

Moją przygodę z Adamem Przechrztą, polskim pisarzem fantasy, który ukończył studia historyczne, rozpoczęłam od bardzo udanej „randki” z Adeptem. Przedstawiona w książce alternatywna historia Polski z domieszką magii i alchemii wciągnęła mnie całkowicie, a bohaterowie skradli moje serducho. Skradli tak skutecznie, iż bardzo szybko postanowiłam pogłębić znajomość z kolejną odsłoną cyklu Marteria Prima pod tytułem Namiestnik. :)

Warszawa pod niemiecką okupacją.

Olaf Rudnicki za wszelką cenę stara się nie mieszać do polityki, ale jak zawsze musi wpakować się w jakąś kabałę. Jeszcze, gdy Warszawa była pod zaborem rosyjskim obiecał carowi, że stawi się na każde wyzwanie, by leczyć jego syna. No i właśnie teraz nadszedł ten czas, gdy car postanowił sobie o nim przypomnieć, dzięki czemu trafia w sam środek wydarzeń i intryg. W samej zaś Europie zaczyna wrzeć. Rosjanie obmyślają plan kontrofensywy, w którym dużą rolę odegrają ludzie władający magicznymi formułami.

Jakby problemów politycznych było mało, to w enklawach pojawiają się potężne istoty, które niekoniecznie chcą nawiązać przyjazne stosunki z ludzkim gatunkiem. Czy Rudnicki z Samarinem i tym razem będą w stanie działać ponad podziałami i poradzą sobie z problemami?

Magiczny rollercoaster. ;)

Ponownie od pierwszej strony wkręciłam się w historię tak, że wręcz zaczęłam „wciągać magię nosem”.

Fabuła od pierwszej strony poprowadzona jest dość dynamicznie, a wplątanie w nią rzeczywistych wydarzeń z historii Polski tylko dodaje jej smaczku. Do tego intryga, jak i trup ściele się gęsto, polityka zaczyna wychodzić uszami, w probówkach ważą się alchemiczne mikstury, a demony po nocach spać nie dają. ;) Nie brakuje „na pokładzie” również mniej bądź bardziej oczywistych romansów, pojedynków, walk na noże, bitew czy innym mezaliansów. Jednym słowem dzieje się dużo. I to zarówno w rozdziałach poświęconych samemu Olafowi, jak i Samarinowi.

Bohaterowie.

Gdyż panowie teraz znajdują się „po dwóch stronach barykady”, a co za tym idzie, nie mają tylu wspólnych epizodów jak w Adepcie. Nie zmienia to jednak faktu, iż zarówno jeden, jak i drugi wyraźnie „nabierają wartości” i się rozwijają. Natomiast ich wspólne relacje choć złożone, wydają się wypadać wiarygodnie na tle przedstawianych wydarzeń i historycznego tła.

Podsumowując. Wartka akcja, soczyste opisy, pokrętna intryga, doskonale dopasowani bohaterowie oraz ich dialogi, które potrafią zarówno wywołać uśmiech na twarzy, jak i zaintrygować. Do tego lekka domieszka faktów historycznych, magii i alchemii. Jednym słowem przepis na sukces. Ja zaś mogę powiedzieć tylko jedno. To była kolejna udana randka z Adamem Przechrztą tym razem w towarzystwie Namiestnika.

O książce możecie również przeczytać na blogach:
Fantasmarium;
Kącik z książką;