Cykl: Morza wszeteczne # 2: Wyspy Plugawe

Roland Wywijas powraca, czyli Marcin Mortka zaprasza na Wyspy Plugawe.

Pierwsze spotkanie z kapitanem Rolandem Wywijasem na pokładzie Błędnego rycerza, przebiegło w dość dobrej atmosferze. Dlatego też postanowiłam kontynuować przygodę z kapitanem i jego załogą w drugiej odsłonie cyklu Morza wszeteczne Marcin Mortki pod tytułem Wyspy plugawe.

Nowe zlecenie.

Przegadana, ale z humorem. ;)

Pierwsza myśl, jaka urodziła się w mojej głowie po zakończeniu czytania Wysp plugawych, to ta, że książkę dopadła klasyczna klątwa drugiego tomu.

I klątwa ta nie rozpoczyna swego działania od samego początku, bo w historię wchodzi się z impetem godnym morskiej kawalerii, z masą energii i ogromną dawką humoru. Urok rozpoczyna się tak po kilkudziesięciu stronach, gdzie akcja się wycisza niczym morze po burzy, a tylko nieliczne fale leniwie dobiją do brzegu.

Na szczęście dla tej odsłony cyklu, flauta nie trwa wiecznie i jak tylko te popierdółki zwane inaczej załogą, w końcu wezmą się w garść, to akcja, choć może raczej powinnam napisać, nowe tarapaty, w które oczywiście przez przypadek wplątuje się Roland i jego wierna kompania, dostaje porządnego kopa.

Dzięki czemu humor (czasem też rubaszny) wypływa z powieści hektolitrami, pojawiają się epickie morskie pojedynki, niewinne istotki (całkiem przez przypadek) zostają uratowane, zagadki rozwiązane, a kapitan dochrapuje się kolejnego stołka.

Jednym słowem, fajne, lekkie czytadełko, które przyniesie Wam radość i pozwoli poczuć odrobinę morskiej bryzy na twarzy.

Polecam!

Książkę przeczytałam w ramach wyzwania:
#polskafantastykafajnajest