Duchy Nocy Kupały, czyli mrożące krew w żyłach opowieści o duchach, wilkołakach, demonach i upiorach.
Jeżeli od czasu do czasu odwiedzacie ten zakątek Internetów, to wiecie, że nie jestem fanką największą fanką opowiadań. Czasem jednak tematyka albo wymienione w antologii nazwiska wzbudzają moją atencję. I tak właśnie było ze zbiorem opowiadań wydanych pod tytułem Duchy Nocy Kupały, które przybliżają nam blaski i cienie nocy świętojańskiej zwanej też kupałą.
Dwadzieścia opowiadań.
Klasycznie, jak to w przypadku opowiadań, pozwolę sobie ich nie streszczać, ale zamieszczę tu tylko tytuły, byście wiedzieli, czego możecie spodziewać się w zbiorku. :)
- O Nocy Kupały Jan Barszczewski;
- Wilkołak Jan Barszczewski;
- Znamię na ustach Jan Barszczewski;
- Włosy krzyczące na głowie Jan Barszczewski;
- Pan Trzech Pagórków. Fragment ze starego rękopisu Zygmunt Krasiński;
- W nawiedzonym zamczysku. Fragmenty Jan Łada;
- Strzyga Roman Zmorski;
- Dobry starosta Roman Zmorski;
- Sobótka Roman Zmorski;
- Bez wyjaśnień (Not Explained) Theo Gift;
- Melrose Square, numer dwa (Number Two, Melrose Square) Theo Gift;
- Zasłonięty portret (The Veiled Portrait) James Grant;
- Sfinks bez sekretu (The Sphinx Without A Secret) Oscar Wilde;
- Urodziny infantki (The Birthday of The Infanta) Oscar Wilde;
- Gwiazdun (The Star-Child) Oscar Wilde;
- Rybak i dusza (The Fisherman and His Soul) Oscar Wilde;
- Królewicz (The Young King) Oscar Wilde;
- Kariera żołnierza. Z dawnych zapisków (A Soldier’s Career) Mrs Henry Wood;
- Pałac Ramadan-beja (Ramadanbegovi sarai) Anton Straszimirow;
- Narodziny bohatera. Fragment (Hēi Fēng Shuāng Shā) Jin Yong;
Nie tylko przy ognisku.
W zbiorach opowiadań, jak tradycja nakazuje, zawsze znajdują się opowiadania lepsze i troszeczkę gorsze. Dlatego ja pozwolę sobie na krótką dywagację na temat tych dwóch wybranych (jedno opowiadanie polskie, jedno zagraniczne), które najbardziej przypadły do gustu.
Zacznę od opowiadania polskiego i od razu nadmienię, że długo biłam się z myślami, które opowiadanie Wam tu przybliżyć. Po długim namyśle postawiłam na mroczne opowiadanie Romana Zamorskiego pod tytułem Strzyga.
Król Goździk ogłasza polowanie na własną córkę, która poczęta w kazirodczym związku zrodziła się strzygą i teraz, co noc pożera niewinnego człowieka. Jak to w tego typu baśniach pojawia się, odważy i gorącego serca młodzian, który jest gotowy poświęcić swoje życie i wybawić, córkę króla z opresji.
Opowiadanie wspaniale pokazuje, iż złe uczynki muszą zostać ukarane. Dodatkowo pokazuje, iż gdy ma się czyste serce, wiarę we własne siły wszystko jest możliwe. Nie mówiąc oczywiście o tym, że cała kabała kończy się klasycznym happy endem. ;)
Z opowiadań zagranicznych (które niestety nie miały nic wspólnego z Nocą Kupały) pozwoliłam sobie wyróżnić króciutkie opowiadanie Sfinks bez sekretu (The Sphinx Without A Secret) Oscara Wilde (reszta, jak dla mnie mocno filozofowała ;)).
W tym opowiadaniu młody, niezwykle błyskotliwy młodzian, opowiada swojemu przyjacielowi, że przypadkowo napotkana kobieta, swoimi tajemnicami, których nie może zrozumieć, zaburzyła jego uporządkowany świat.
Jaki wniosek z tego opowiadania. Kobiety są po to, żeby je kochać, a nie rozumieć. ;)
I tym optymistycznym akcentem, chciałabym zachęcić Was do sięgnięcia po opowiadania zawarte w zbiorku Duchy Nocy Kupały. Te klasyczne i mocno klimatyczne opowiadania pozwolą Wam, choć na chwilę oderwać się od świata i przeniosą Was do światów znanych z dawnych podań i wierzeń.
