Cykl: Lipowo # 1: Motylek

Pierwsza wizyta w Lipowie, czyli Motylek Katarzyny Puzyńskiej.

Nie wiem dlaczego, ale od samego początku jakoś omijałam kryminały Katarzyny Puzyńskiej szerokim łukiem. Na szczęście niezawodna Katarzyna z Kącika z książką przekonała mnie o głupocie mojego postępowania i podsunęła bardzo dobry pomysł na wprowadzenie autorki do mojego repertuaru czytelniczego. Nim się obejrzałam, to już przeszukiwałam księgarnie internetowe w poszukiwaniu najtańszego audiobooka. Jak pomyślicie, że jestem szczęściarą i od razu udało mi się coś upolować, to jesteście w sporym błędzie. Musiało upłynąć „trochę” czasu nim wypatrzyłam dobrą promocję, a na mojej komórce zagościł Motylek.

Stary dworek, zakonnica i tajemnice.

Psycholog Weronika Nowakowska po rozwodzie postawia zaszyć się w małej mazurskiej wsi i odpocząć od zgiełku miasta. Ma w planie wyremontować stary dworek, który udało jej się okazyjnie nabyć, oraz założyć stadninę koni. Wszystko wydaje się układać dokładnie po jej myśli, a życzliwi i pomocni sąsiedzi tylko utwierdzają ją w przeświadczeniu, iż podjęta decyzja była słuszna.

Idylla i spokój nie trwają jednak zbyt długo. Na skraju wsi odnaleziono zwłoki zakonnicy. Początkowo wydaje się, że było to tylko potrącenie, jednak po dokładnym ich zbadaniu okazuje się, iż było to brutalne morderstwo, które próbowano zatuszować upozorowanym wypadkiem. Kilka dni później we wsi dochodzi do kolejnego morderstwa. Wszystko wskazuje na to, że te nie mają ze sobą nic wspólnego. A może jednak?

Pozory są ważniejsze od prawdy.

Motylka słuchałam z bardzo dużymi przerwami i muszę przyznać, że mimo wielu wątków oraz ogromnej dawki obyczajowej udało mi się wszystko ogarnąć. Ba, byłam nawet w stanie ogarnąć w pamięci wielką rzeszę bohaterów, jaka przewinęła się przez książkę. Wszystko dzięki temu, że każdy z nich był na swój sposób charakterystyczny, prezentował pewien sposób zachowań, a do tego wielu z nich doskonale opanowało grę pozorów.

Jeżeli chodzi o samą zagadkę, to nie miałam większych zastrzeżeń. Wtrącane retrospekcje z życia ubogiej Marianny coś podpowiadały, ale z drugiej strony ciągle nie byłam w stanie „zlokalizować” sprawcy. Gdy już „witałam się z gąską”, następował zwrot i wiedziałam, że wytypowana przeze mnie osoba, to było wielkie pudło.

Seniorita Klementyna Kopp ;)

O ile samo prowadzenie intrygi i akcji przypadło mi do gustu, to muszę powiedzieć, że dwie rzeczy wywoływały u mnie wielkie pokłady furii. Przede wszystkim chodzi o infantylizm, jaki można było zastać na komisariacie. Najbardziej zakuł mnie fakt, że policjanci nie widzą różnicy między potrąceniem a trupem, z którego zrobiono sobie „plac treningowy”. Oliwy do ognia dolewała pani komisarz Klementyna Kopp z tym swoim Stop. Czekaj. Mózg mi zaczął „uszami wyciekać” i zastanawiałam się, czy przypadkiem nie zaczynam potrzebować pomocy psychologa.

Czytała Laura Breszka.

Powiem Wam, że byłam zauroczona.  To modelowanie głosem, przyspieszanie, zwalanie – dla mnie mistrzostwo. Audiobooków w takim wykonaniu chce się słuchać.

Podsumowując. Trochę się rozpisałam, więc już krótko. Po odsłuchaniu książki mogę powiedzieć, że jestem usatysfakcjonowana. Zarówno pod względem kryminalnym, jak i obyczajowym. Oczywiście kilka rzeczy mnie irytowało, ale pierwsze spotkanie z Katarzyną Puzyńską uważam za udane. Jeżeli więc macie ochotę na lekki kryminał z ciekawie rozbudowanymi psychologicznie postaciami, który umili Wam kilka/kilkanaście wieczorów, to myślę, że Motylek całkowicie spełni Wasze oczekiwania.

O książce możecie również przeczytać na blogach:
Magiczny Świat Książki i nie tylko;
Na regale u Marty Mrowiec;
Świat Bibliofila;
Kącik z książką.