Cykl: Harry Potter # 1: Harry Potter i Kamień Filozoficzny

Ten, którego imienia nie wolno wymawiać i komórka pod schodami, czyli Harry Potter i Kamień Filozoficzny J.K. Rowling.

W natłoku ostatnich obowiązków stwierdziłam, iż potrzebuję po pracy jakiejś lekkiej, może odrobinę magicznej lektury. I tak przypomniałam sobie, iż jakiś czas temu grono moich „półkowników” zasiliła kolekcja Harry Pottera. No i tak mi się ułożyło w głowie, że teraz jest właśnie ten najlepszy czas by sięgnąć po Kamień Filozoficzny i spotkać się ponownie z Harrym, Hermioną i Ronem. :)

Droga do Hogwartu.

Po utracie rodziców maleńki Harry trafił pod opiekę Durslay’ów, jedynych żyjących krewnych, którzy opiekę nad chłopcem, postanowili traktować jako najbardziej uciążliwy, wręcz upokarzający obowiązek, jaki spotkał ich w życiu. Dlatego też chłopiec, wokół którego czasami dzieją się dziwne rzeczy, nie dość, że mieszka w komórce pod schodami, to jeszcze w domu traktowany jest jak ostatnie popychadło i służba.

Sytuacja ta zmienia się jednak w dniu jedenastych urodzin Harry’ego, gdy w dość niecodziennych okolicznościach dowiaduje się on, iż też wszystkie niesamowite zjawiska, które działy się w jego otoczeniu nie są dziełem przypadku, ale drzemiących w nim umiejętności.

No i właśnie teraz nadszedł czas, by on Harry Potter poznał świat, do którego przynależy oraz rozpoczął naukę w najlepszej Szkole Magii i Czarodziejstwa w Hogwarcie.

Wciąż jest magia, ale… ;)

Ponowne spotkanie z Harrym, Hermioną i Ronem było dla mnie niesamowitą i magiczną przygodą.

Wspaniale było znowu „szeptać”, o Sami Wiecie Kim, przechadzać się po korytarzach Hogwartu, czuć ten dreszczyk emocji, podczas rywalizacji ze Ślizgonami i obserwować, jak ta trójka, całkowicie obcych i różnych od siebie dzieciaków, nawiązuje wspaniałą więź.

Zachwycałam się również barwnymi postaciami, pięknymi opisami i wplatanymi, niby od niechcenia, ciekawostkami dotyczącymi świata magii i samych czarów.

Jednak między kolejnymi „achami i ochami”, docierała do mnie również absurdalność wielu sytuacji (chyba się starzeję ;)). Od dostarczenia samego Harre’go do Durslay’ów (biedny Hagrid cały dzień z nim leciał na motocyklu, a McGonagall siedziała sobie pod oknem rodzinki) przez wieczną biedę Weasleyow (wątek rzeka 🙈) po „zamykającą” walkę Harre’go z Voldemortem (Dumbeldor najlepszy czarodziej Hogwartu, a na wezwanie do Londynu, to wyrusza piechotą ;)).

Nie zmienia to jednak faktu, że mimo tych absurdalności, czytając książkę, bawiłam się fantastycznie. No i bardzo doceniałam to, w jaki sposób autorka zwróciła uwagę na na takie wartości jak przyjaźń, nie ocenianie drugiego człowieka po zasobności portfela, lojalność, męstwo i wzajemną pomoc.

Dlatego z czystym serduchem polecam książkę J.K. Rowling Harry Potter i Komnata Tajemnic nie tylko młodszym czytelnikom, ale wszystkim, którzy łakną magicznej przygody w doborowym towarzystwie. :)

O książce możecie również przeczytać na blogach:
Magiczny Świat Książki i nie tylko;
Świat bibliofila;
Wielki Buk;