Pożyczać czy nie pożyczać…

Pożyczać czy nie pożyczać – oto jest pytanie.

Początkiem marca po raz kolejny zdecydowałam się dokupić do mojej skromnej biblioteczki książki, które jakimś magicznym sposobem mnie opuściły. No i wtedy w mojej głowie ponownie pojawiło się pytanie “pożyczać czy nie pożyczać”?

Z pożyczaniem książek mam bowiem od jakiegoś czasu spory problem…

Gdy byłam w liceum czy na studiach pożyczałam wiele książek. Nie stanowiło to dla mnie żadnego problemu. Każdą pożyczoną dla siebie książkę szanowałam nawet bardziej niż własną, natomiast te pożyczone przeze mnie wracały do mnie w dobrym stanie. Nie było problemów z zaginanymi kartkami, poplamionymi stronami, a tym bardziej nie zdarzyła mi się sytuacja, w której książka nie znalazłaby drogi powrotnej na moją półkę.

Jednak gdy tylko zaczęłam pracować, sytuacja diametralnie się zmieniła. Nie chodzi o to, że pożyczone przeze mnie książki zaczęły do mnie wracać uszkodzone czy też poplamione. One w wielu przypadkach po prostu przestały do mnie wracać. Oczywiście osoby, które pożyczyły książki nie widzą w tym nic strasznego. Kilka osób przestało się do mnie odzywać, bo przecież mam dobrą pracę, a upominam się o coś, co kosztowało grosze. Kolejne zaś idą w zaparte, śmiejąc się pod nosem udają, że nigdy ode mnie nie pożyczyli żadnej książki.

Te rozliczne historie oduczyły mnie użyczania moich książek innym. Oczywiście są nieliczne wyjątki, jednak pozostałe osoby mają do mnie sporo pretensji o to, iż się nie dzielę. Czy słusznie? W mojej opinii tak, szczególnie że zaginęło mi kilka książek, które były dla mnie szczególnie cenne i nawet odkupienie nowych wydań (jak choćby w przypadku Małego księcia, Miasta śniących książek czy Kota alchemika) nie jest dla mnie satysfakcjonujące.

Jak sytuacja wygląda u Was – pożyczacie książki znajomym/nieznajomym?