Piaseczniki George R.R. Martin

Zwierzę oddające boską cześć i inne opowiadania, czyli Piaseczniki George’a R.R. Martina

Myślę, że George’a R.R. Martina nie trzeba już nikomu przedstawiać. Tak, to ten pan od smoków, intryg i notorycznego niekończenia serii. ;) Ale warto przypomnieć, że zanim zaczął budować Westeros i zabijać nam ulubionych bohaterów, napisał też sporo opowiadań. I właśnie kilka z nich wydawnictwo Zysk i S-ka zebrało ostatnio w jednej antologii, zatytułowanej Piaseczniki.

Siedem opowiadań.

Tradycyjnie jak w przypadku zbiorków opowiadań, nie będę tu zamieszczać streszczeń, ale tytuły, które możecie znaleźć w antologii, które pokazują niezwykłe bogactwo wyobraźni George’a R.R. Martina.

• Droga krzyża i smoka
• Mroźne kwiaty
• W domu robaka
• Szybki pomocnik
• Kamienne miasto
• Gwiezdna Pani
• Piaseczniki

Uboczne skutki boskich zapędów.

Piaseczniki to antologia bardzo nierówna – jedne opowiadania wciągają, inne zaliczyłabym do kategorii „średnie z tych gorszych”. Ale trzeba przyznać: tytułowy tekst to prawdziwa perełka i zdecydowanie warto się nad nim pochylić.

Zaczyna się niewinnie – Simon Kress, facet z ego napompowanym do granic absurdu, postanawia wzbogacić swoją kolekcję egzotycznych stworzeń o coś nowego. I trafia na piaseczniki – istoty przypominające skrzyżowanie mrówek, fanatycznych wyznawców i miniaturowych artystów z obsesją na punkcie architektury. Brzmi uroczo? Do czasu. Bo kiedy Kress postanawia zabawić się w boga, a empatia okazuje się dla niego równie obca, co skromność, łatwo się domyślić, że skończy się to…

Martin serwuje historię mroczną, wciągającą i zaskakująco aktualną – o władzy, kontroli i tym, co się dzieje, gdy ktoś traktuje inne istoty jak dekorację do swojego ego. Napięcie narasta, atmosfera gęstnieje, a karma wyraźnie szykuje się do odwetu.

Czy opowiadanie ma wady? Jasne – kilka by się znalazło. Ale całość działa tak dobrze, że łatwo o nich zapomnieć. A po lekturze zostaje ten znajomy, martinowski niepokój i lekkie poczucie, że może jednak warto być trochę milszym dla mniejszych od siebie.

Podsumowując: Piaseczniki to solidna antologia z wyjątkowo mocnym finałem. Dla fanów Martina – obowiązkowo. Dla reszty – dobry pretekst, żeby przekonać się, że ten pan pisał świetne teksty jeszcze zanim ktokolwiek usłyszał o Westeros.

Za egzemplarz książki serdecznie
dziękuję : Wydawnictwo Zysk i S-ka