Cykl: Bobiverse # 4: Niebiańska rzeka

Dryf replikacyjny i Quinlanie, czyli Dennis E. Taylor i Niebiańska rzeka.

Trzecia odsłona Bobiverum może i nie błyszczała tak jasno jak jej poprzedniczki, ale nadal dostarczyła mi solidnej porcji rozrywki i sprawiła, że z przyjemnością sięgam po kolejne spotkanie z Bobami. Tym razem czas na czwartą część cyklu Dennisa E. Taylora – Niebiańska rzeka.

Nad Bobiwersum wisi groźba wojny domowej!

Na ratunek Benderowi!

Czwarty tom Bobiversum przynosi małą rewolucję – i chyba dobrze, bo po filozoficznych rozważaniach poprzedniej części Dennis E. Taylor najwyraźniej stwierdził, że czas odkurzyć blastery i wrócić do akcji. Mamy więc mniej równoległych wątków, mniej teoretycznych dywagacji, a więcej konkretu: co się stało z Benderem?

Dzięki temu główny Bob nie rozckliwia się już nad sobą po śmierci Archimedesa, ale „wraca do gry” i rzuca się w wir klasycznej misji ratunkowej.

Jest sci-fi, są elementy fantasy, pojawia się nowa rasa, a wszystko to wciąga i przypomina najlepsze momenty cyklu.

Ale spokojnie, nie samymi „starymi” Bobami człowiek żyje – w tle dzieje się mały bunt w Bobiversum. Młode pokolenie Bobów za mocno od dryfowało w stronę Star Treka i postanowiło pobawić się w Pierwszą Dyrektywę, co, jak można się domyślić, skutkuje niezłym zamieszaniem.

Na szczęście całość wraca do świetnego flow drugiego tomu – jest zabawnie, klimatycznie i wciągająco. Choć zdarzały się momenty, kiedy autor znowu trochę przegadał sprawę, to przez większość lektury uśmiech nie schodził mi z twarzy.

A skoro Bobowie wrócili do formy, to ja już nie mogę się doczekać kolejnego spotkania!