Cykl: Dora Wilk # 2: Bogowie muszą być szaleni

Wampiry, Wilkołaki i Bogowie muszą być szaleni Anety Jadowskiej.

Pierwsze – a w zasadzie ponowne – spotkanie z Dorą doskonale spełniło swoje zadanie, jakim było chwilowe oderwanie mnie od rzeczywistości i zapewnienie solidnej dawki rozrywki. Dlatego kontynuuję zabawę w towarzystwie panny Wilk i jej uroczych towarzyszy w drugiej odsłonie cyklu Anety Jadowskiej pod tytułem Bogowie muszą być szaleni.

Współpracuj albo zginą wszyscy, na których ci zależy…

Dora na „kodach” i jej faceci idealni.

Tak jak zapamiętałam – Bogowie muszą być szaleni to szybka akcja, solidna dawka humoru i jeszcze więcej Dory na „kodach”.

Czytało się lekko, łatwo i przyjemnie, choć muszę przyznać, że za każdym razem, gdy Dora wpadała w tryb „wszechmocnej, wszechwiedzącej i jeszcze do tego cierpiącej”, moje oczy przewracały się same z siebie. Tak, mówimy o klasycznej Mary Sue na pełnych obrotach.

Fabuła? Znów całkiem zgrabne połączenie kryminału i urban fantasy, z solidnie rozwiniętymi wątkami politycznymi magicznych ras. Klimat jak zawsze w punkt, a dialogi tak naturalne, że momentami miałam ochotę wtrącić się do rozmowy.

A jeśli chodzi o niewinne i lekko pikantne flirty z pierwszego tomu – cóż, autorka w tym tomie ewidentnie poszła na całość. ;) Nie tylko bawiła się w podteksty, ale dorzuciła też kilka scen, w których bohaterowie ocierali się… o granicę przyzwoitości.

Podsumowując: było zabawnie, było dynamicznie, było magicznie. Czyli dokładnie to, czego oczekiwałam.

Książkę przeczytałam w ramach wyzwania:
#polskafantastykafajnajest