Cykl: Odrodzone królestwo # 5: Odrodzone królestwo

27 stycznia 2025

2 Mins Read

180 Views

Rozpoczyna się starcie o przyszłość korony, czyli Odrodzone królestwo Elżbiety Cherezińskiej.

Poprzednie tomy Odrodzonego królestwa wciągnęły mnie bez reszty – historyczne fakty splecione z literacką wyobraźnią zrobiły na mnie ogromne wrażenie. Postacie były pełnokrwiste, emocjonalne, a często pełne sprzeczności, co tylko dodawało im realizmu. Tło wydarzeń? Malownicze i dopracowane w najdrobniejszych szczegółach. Cherezińska oddała ducha epoki z takim rozmachem, że historia Łokietka i Polski przestała być jedynie opowieścią – stała się przeżyciem.

Przede mną wielki finał – Odrodzone królestwo. To tu wszystkie wątki mają się zbiec, a walka o jedność i przyszłość Polski zyska nowy, jeszcze bardziej epicki wymiar. Nie mogę się doczekać, by sprawdzić, jak Cherezińska zamknęła tę niesamowitą historię!

Stary król rusza na swą największą wojnę.

Władysław nie zdejmuje wojennej korony i nie daje się zwieść rozejmom. Przygotowuje się do wielkiej wojny z Zakonem. Jemioła walczy o życie Kazimierza z coraz mroczniejszymi siłami. Zawiera z królem sojusz przeciwko Krzyżakom i wojownikom Starców Siwobrodych.

W tym samym czasie w Malborku toczy się zażarta walka o wizję Zakonu. Wielki mistrz zostaje zamordowany, a jego następca kończy politykę ugody. Wystawia przeciw Polakom wielką armię.

Król Jan Luksemburski hołduje Śląsk, z rozmachem zdobywa północną Italię i wzmocniony sukcesami zwraca wzrok na Królestwo Polskie. Nowy mistrz proponuje mu coś więcej niż sojusz – rozbiór Królestwa. Rikissa decyduje się na ryzykowną grę.

Płoną miasta, wsie i katedry. Wojownicy Trzygłowa tańczą na ołtarzach kościołów. W wielkiej wojnie każdy dzień jest nieprzewidywalny, nawet ostateczna bitwa do której pod Płowcami stają Zakon i Królestwo.

Epickie zakończenie.

Odrodzone Królestwo to książka, która porwała mnie od pierwszych stron i nie chciała puścić, aż do samego końca. Cherezińska maluje historię tak żywą, że Władysław Łokietek i jego czasy przestają być tylko faktami z podręcznika. Ja naprawdę poczułam, jakbym tam była – wśród średniowiecznych lasów, na królewskich dworach i w zgiełku bitew.

Uwielbiam, jak autorka łączy historyczną dokładność z odrobiną magii. Fikcyjne postacie, takie jak Borutka czy Hunka, wplatają się w opowieść z taką naturalnością, że trudno ich nie pokochać. Ostatni rozdział, Nawa Królów, rozłożył mnie na łopatki – to prawdziwe literackie arcydzieło.