Cykl: Psy Pana # 1: Psy Pana

Magia. Inkwizycja. Przygoda i Psy Pana Marcina Świątkowskiego.

Magia. Inkwizycja. Przygoda. Te trzy słowa „przekonały mnie” do sięgnięcia po debiutancką powieść Marcina Świątkowskiego o intrygującym tytule Psy Pana. Oczywiście, postanowiłam przeczytać ją w ramach wyzwania #polskafantastykafajnajest.

Rok 1633.

No i gdzie ta przygoda?

Przyznaję, że jestem odrobinę zawiedziona samą konstrukcją powieści, a może raczej powinnam utyskiwać na sposób jej „reklamowania”.

Oczekiwałam naprawdę fantastycznej przygody, napakowanej magią pod wieloma postaciami, a otrzymałam w zasadzie niezłą powieść historyczną, z ciekawie poprowadzonym wątkiem politycznym, która gdzieś tam „po kropelce” wydzieli spragnionemu ociupinkę przygody i magii.

Przez co mogę napisać, iż powieść sama w sobie nie jest zła. Historię czyta się przyjemnie, choć autor chyba wziął udział w jakimś challang-u, w którym sprawdzi, jak szybko zniechęci czytelników do swojej książki poprzez wprowadzenie „tylko na minutkę” do fabuły ludzi różnych imion i stanowisk.

Oczywiście takie momenty oraz to, że powieść naszpikowana jest różnymi detalami czy to politycznymi, czy wojennymi znacznie spowalnia akcję. Nie zmienia to jednak faktu, że historia sama w sobie (jak na debiut) nie jest zła. Szczególnie iż Katarzynę von Besserer, najemnika Schenka czy nawet dominikańskiego zakonnika Dominika Erquicia da się lubić i chce się towarzyszyć im w podróży.

Dlatego z pewną dozą ciekawości sięgnę po tom drugi, który pod względem intryg i politycznych zawirowań zapowiada się „soczyście”. I po cichutku liczę na to, że magia i przygoda znajdą w kolejnej odsłonie swoje zasłużone miejsce.

Książkę przeczytałam w ramach wyzwania:
#polskafantastykafajnajest