Cykl: Szczury Wrocławia # 4: Szczury Wrocławia. Dzielnica

Szczury Wrocławia. Dzielnica Roberta Szmidta, czyli zgniłki, Wrocław i ruskie wojsko u bram. ;)

Urocze zombiaczki w naszym rodzimym wydaniu, to jest to, wobec czego moja postapokaliptyczna duszyczka nie może przejść obojętnie. Dlatego z lubością i radością przytuliłam do serduszka czwartą już odsłonę Szczurów Wrocławia Roberta J. Szmidta pod tytułem Dzielnica.

Rok 1963.

Zgniłki, Biedrzycki i ksiądz.

Jeżeli znacie poprzednie odcinki ze Zgniłkami, które opanowały Wrocław i resztę świata, to wiecie mniej więcej czego się spodziewać.

A mianowicie sporo dynamicznej akcji, kombinacji i topologii Wrocławia rodem z 1963 roku, okraszonej brutalnymi opisami walk i ucieczek bohaterów, do których lepiej się nie przywiązywać. ;)

Tę szaleńczą akcję dodatkowo napędzają w tym odcinku księżulo, który z zapałem godnym szaleńca, szuka „odkupienia” dla swoich owieczek.

Drugim ważnym motywem, który fajnie mobilizuje wciąż żyjących i chodzących bohaterów książki, jest kolumna wojsk radzieckich, która stanęła u bram Wrocławia i żąda oddania „kluczy do miasta”. Ileż ten biedny Biedrzycki ze sztabem będzie się musiał napocić, żeby przechytrzyć generała Mariachina, dowie się tylko ten, to książkę przeczyta/przesłucha.

Więcej chyba dodawać nie muszę. Kto zna książki serii, powinien być zadowolony, bo napięcie w książce jest dobrze wyważone, a ilość człowieków, która oddała swe życie w mniej lub bardziej brutalny sposób, by książka nabrała odpowiedniej ilości zgniłków, też się zgadza. ;)

Polecam szczególnie miłośnikom horrorów i zombiaków!

Książkę przeczytałam w ramach wyzwania:
#polskafantastykafajnajest