Nadir Edward Strun

Gwiezdna podróż ze zwyrodnialcami, czyli Nadir Edward Strun.

Nie da się ukryć, że bardzo lubię sięgać po powieści z gatunku science fiction. Dlatego też moją uwagę przykul Nadir. Statek, którym autor postanowił wysłać w kosmiczną podróż nie tych najbardziej zasłużonych, czy też specjalnie wyszkolonych kosmonautów, ale prawdziwych rzezimieszków. Zapowiadając tym samym czytelnikowi intrygującą podróż w dość szemranym towarzystwie. ;)

Tajemnicze pomieszczenie…

Nadir jest promem kosmicznym klasy C pilotowanym zdalnie przez komputer, a jego załogą, choć może raczej pasażerami są prawdziwy zwyrodnialcy skazani na wieczną kosmiczną tułaczkę. Dlaczego naszpikowano ich specyfikami, które dają życie wieczne i wysłano w nieznane – nikt nie wie. Wiadomo jednak, że na dolnym pokładzie są tajemnicze, na głucho zamknięte drzwi i właśnie teraz po ich odkryciu odnaleziono ciało jednego z pasażerów.

Kto w tym szemranym towarzystwie jest zdrajcą posiadającym klucz do tajemniczego pomieszczenia. Kto zabił współtowarzysza niedoli? Pytania, wątpliwości i wzajemne oskarżenia mnożą się z każdą minutą, szczególnie iż trup „ściele się gęsto”.

Dwie części, dwie historie.

Gdy w połowie książki zorientowałam się, że historia zmierza nieuchronnie ku finałowi, zaczęłam zastanawiać się, czy przypadkiem nie znajdę na pozostałych 180 stronach zdjęć śmiesznych kotów. ;) Okazało się jednak, że ten finał był początkiem nowej, świetnej historii ściśle powiązanej z pierwszą.

Nie będę Wam zdradzać, o co w fabule chodzi (popsułabym Wam całą zabawę z lektury), ale mogę napisać, iż autor miał świetny pomysł na historię, którą poprowadził w dobrym tempie i doprawił ją lekką nutką niepewności.

Tak, to napięcie wyczuwalne od pierwszej strony książki dodaje smaczku pomysłowi, a także powoduje chęć poznania odpowiedzi na jedno zasadnicze pytanie. Dlaczego w bliżej nieokreślonej przyszłości, zainwestowano ciężkie pieniądze na wymianę organów i zaaplikowanie panaceum nieśmiertelności zwyrodnialcom, których potem wysyła się w kosmos?

Trudne pytania…

To pytanie, a także zachowanie załogi Nadira przyniesie wiele wątpliwości dotyczących natury człowieka i rozwoju społeczeństwa. Pociągnie za sobą również kolejne pytania. Czy uleganie instynktom powinno być karane? Czy jako ludzkość zmierzamy we właściwym kierunku i czy nauka może „rozporządzać losem” jednostki.

Żeby nie przedłużać, to pozwolę sobie jeszcze krótko podsumować. ;)

Nadir Edwarda Struna to dobre science fiction z elementami mrocznego thrillera. Science fiction, które oprócz kosmicznej przygody w niecodziennym towarzystwie, bardzo fajnie i prosto opowiada o samych gwiazdach, czy innych smaczkach naukowych. Do tego książka skłania do myślenia, a napięcie spowodowane wydarzeniami na statku doprawia całą wyprawę nutką nieprzewidywalności. Jedyne, do czego mogłabym się przyczepić, to niektóre dialogi między skazańcami. Wyraźnie da się odczuć, że miały być „fajne”, a wyszły po prostu „sztywne”.

Nie zmienia to jednak faktu, że książkę czyta się szybko i przyjemnie. Dlatego, jeżeli macie ochotę na kosmiczną wyprawę i mroczny thriller w jednym, to książka jest dokładnie tym, czego oczekujecie. Polecam gorąco!

Za egzemplarz książki serdecznie dziękuję : Autorowi