Cykl: Komisarz Monika Brzozowska # 1: Rysa Igor Brejdygant

Morderstwo w Warszawie, czyli Rysa Igora Brejdygant.

Rysa to było moje pierwsze spotkanie z twórczością Igora Brejdyganta. Polskiego scenarzysty filmowego i reżysera urodzonego w Poznaniu, który napisał scenariusze między innymi do Zbrodni, Prostej historii o morderstwie czy Palimpsestu. Jako pisarz natomiast popełnił dwie dość dobrze przyjęte powieści kryminalne zatytułowane  Paradoks i Szadź.

Błędy młodości.

W Warszawie zostają odnalezione zwłoki bezdomnego alkoholika. Przydzielona do sprawy komisarz Monika Brzozowska wyklucza jednak porachunki miejscowych pijaczków. Liczne, metodyczne ciosy ostrym narzędziem nie pasują bowiem do walki o „przysłowiową flaszeczkę”. Jej teza zostaje bardzo szybko zweryfikowana przez kolejne morderstwo. Tym razem na celowniku mordercy znalazł się biznesmen z Konstancina. Co łączy tych dwóch mężczyzn i dlaczego ślady prowadzą do niej samej?

Mroczno i specyficznie.

Gdy przeczytałam opis i zamysł książki, to byłam zachwycona. Dlatego też podczas czytania przechodziłam przez różna stany emocjonalne. Zachłyśnięcie się i ciekawość, spadek zainteresowania, znudzenie i małe „odrodzenie”.

A wszystko przez to, że nie poczułam głównej bohaterki. Bohaterki, która była dla mnie bezbarwna i niewiarygodna. Do tego jej rozlazłość i głupota strasznie działały mi na nerwy. Musiałam odkładać książkę, żeby na chwilę odsapnąć od tej infantylności.

Urywa mi się film na dwa dni, ale co tam wezmę, golnę sobie seteczkę, a może dwie i pójdę „w długą”. 
Może tym razem będę pamiętać wszystko to, co się działo podczas alkoholowego rauszu. 
Bo ja przecież nigdy nie miałam problemów z alkoholem tylko z narkotykami.

Otoczenie i sprawa.

Do tego samo otoczenie również momentami było mocno nie wiarygodne. Kobiety nie ma w pracy, nikt nie może się dodzwonić i w porządeczku. Co tam, może za dwa dni wróci i zechce dalej prowadzić swoje śledztwa. WTF?

Abstrahując od irytującej bohaterki, sama bardzo mroczna sprawa, mocno psychologiczna z szeroko zakrojona intrygą oraz połączeniem przeszłości z teraźniejszością to było to, co lubię. Widać, że autor dobrze porusza się na tym poletku. Wie jak „zamydlić oczy”, przerzuca ciężar akcji w inne miejsce, by zmylić tropy i skutecznie odwrócić uwagę od meritum. Z drugiej jednak strony wrzuca tak oczywiste wskazówki, że zapaleni czytacze kryminałów bardzo szybko odgadną zarówno sprawcę, jak i motyw.

Podsumowując. Niestety nie było chemii między mną i Rysą Igora Brejdyganta. Duża w tym zasługa głównej bohaterki, która skutecznie podnosiła mi ciśnienie swoim irracjonalnym zachowaniem i powodowała przestoje w czytaniu książki. Dlatego nie jestem ani na tak, ani na nie – sami musicie się przekonać, czy książka jest dla Was. Ja zaś sama chętnie sprawdzę inną pozycję z résumé autora, by się przekonać, czy w przyszłości „będzie nam po drodze”.

Za egzemplarz książki serdecznie dziękuję : Wydawnictwo W.A.B.