Cykl: Ósme życie (dla Brilki) # 2: Ósme życie (dla Brilki). Tom 2

Gruzińska saga rodzinna po raz drugi, czyli Ósme życie (dla Brilki). Tom 2 Nino Haratischwili.

Gdy początkiem czerwca sięgnęłam po pierwszy tom Ósme życie (dla Brilki) Nino Haratischwili gruzińskiej pisarki zamieszkałej w Niemczech, byłam po prostu oczarowana. Nie tylko samą historią, ale przede wszystkim wspaniałym stylem, ciekawą narracją, pięknym językiem, niesamowicie dopracowanymi i barwnymi bohaterami oraz świetnie wyważoną akcją. Dlatego w zasadzie od razu postanowiłam sięgnąć po Ósme życie (dla Brilki). Tom 2 i rozkoszować się jedną z najlepszych książek, jakie miałam okazję w życiu czytać.

Od Chruszczowa przez reformy Gorbaczowa do współczesności.

Urodzona w 1973 roku Nica „przeniosła się” ze swoja historyczną opowieścią do drugiej połowy XX wieku. Gdzie zimna wojna rozdziela bliskich sobie ludzi. Gdzie samolubny Kostia, jedyny mężczyzna w rodzinie Jaszich pragnie „rozdawać karty” i ustawiać życie kobiet według swoich reguł. Gdzie Kitty Jaszi zdobywa sławę jako piosenkarka po drugiej stronie żelaznej kurtyny i w końcu, gdzie Nica spotyka Brilkę.

Kobiety z rodziny Jaszi.

Ponownie zostałam oczarowana i „porwana” od pierwszej strony. Czułam, że wręcz „płynę” wraz z historią kobiet z rodziny Jaszich. Cieszyłam się ich małymi sukcesami, snułam z nimi piękne marzenia, przeżywałam wszelakiej maści rozterki i cierpiałam z powodu każdej najmniejszej porażki. Jednocześnie czułam, że młodsze pokolenie kobiet jest mniej odporne na krzywdę, bardziej wrażliwe i skłonne do szybszego zatracenia się we wszelakiej maści używek, byle tylko na chwilę zapomnieć.

Jednak nie tylko panie wywoływały u mnie emocje. Za każdym razem, gdy „na scenie” pojawiał się Kostia, miałam ochotę zetrzeć mu ten jego szelmowski uśmieszek z twarzy. Ta jego pewność siebie jako prominenta. Ustawianie całego domu pod własną modłę i wzniosłe zasady, w których to prawie tytułował się władcą, przysporzyły mnie momentami o mdłości.

Przemiany ustrojowe i prominenci.

Podczas czytania uderzyło mnie jeszcze jedno. Ten tom w stosunku do poprzedniego okazał się bardziej przytłaczający i ponury. Do tego bardzo mocno epatował smutkiem i boleścią. Tło historyczne, w które autorka fantastycznie wplotła losy rodziny Jaszich, pokazało również bezwzględność polityki ZSRR i Gruzji. Polityki i ludzi, którzy wykorzystują to, że są „na szpicy”, by się wzbogacić kosztem innych, czy żeby po prostu zniszczyć drugiego człowieka. Jednocześnie książka podkreśla, że władza nie jest wieczna i sami zostaniemy „odstawieni na boczne tory”, gdy sytuacja ulegnie diametralnej zmianie.

Podsumowując. Ósme życie (dla Brilki). Tom 2 Nino Haratischwili to niezwykle poruszająca i piękna saga pełna emocji, namiętności, marzeń, smutku oraz cierpienia. Dopełniona bardzo dobrze skrojonymi postaciami, pięknym językiem i niebiańskim smakiem gorącej czekolady. Szczerze polecam! :)

O książce możecie również przeczytać na blogach:
Latające książki;
Na regale u Marty Mrowiec;