451° Fahrenheita Ray Bradbury

Tam gdzie płoną książki – 451° Fahrenheita Ray Bradbury.

Lipiec był w moim wykonaniu miesiącem całkowitego odrzucenia planów czytelniczych i „pójściem” na żywioł. Wszystko przez częste wyjazdy i nadmierną temperaturę za oknem. No i właśnie, jeżeli o temperaturze mowa, to postanowiłam „dolać oliwy do ognia” i w jedno upalne popołudnie sięgnęłam po dystopiczną wizję przyszłości Ray’a Bradbury, czyli 451° Fahrenheita

Pożary gaś!

Bliżej nieokreślona przyszłość. Ludzie żyjący w Ameryce, mimo wiszącej nad nimi groźby wojny, wiodą sielskie życie, w którym główny dyrygentem ich codziennych potrzeb są obrazy na ścianie telewizyjnej. Myślenie oraz książki, które są źródłem wszelkiego zła, są zakazane. Ich posiadanie jest surowo karane. Strażacy czuwają nad tym by wszystkie odnalezione książki i woluminy zapłonęły żywym ogniem. Wśród nich jest Guy Montag , który stara się jak najlepiej wykonywać swoją pracę. Do czasu, gdy dwa wydarzenia diametralnie odmieniają jego życie i spojrzenie na otaczającą go rzeczywistość.

Konsumpcjonizm górą.

Dystopia Bradbur’ego wywarła na mnie spore wrażenie. Wszystko przez to, że miałam pełną świadomość, że czytam książkę, którą autor napisał w latach 50-tych XX wieku, a czułam się jakbym powstała ona wczoraj i ma być ona swoistą przestrogą dla nas wszystkich.

Wszystko przez przerażającą wizję, w której ludzie odrzucili kulturę na rzecz mediów i całymi godzinami siedzą z muszelkami w uszach w swoich pokojach telewizyjnych. Zatracają się w oglądanych programach, zapominając o istniejącym życiu, a potoki słów wylewające się ze ścianowizji stają się wyrocznią i jedynym sensem ich istnienia. Kreują otaczającą ich rzeczywistość i wpływają na postrzeganie otaczającego ich świata.

Cała ta sytuacja odbija się również mocno na życiu rodzinnym, które w zasadzie przestało istnieć. Ludzie ze sobą nie rozmawiają, ba nie są w stanie przypomnieć sobie swojego pierwszego spotkania, pierwszej randki. Ta sytuacja absolutnie ich nie przeraża, bo ważniejsze jest to, że znają doskonale losy bohaterów ze ścianowizji.

Podsumowując. 451° Fahrenheita Ray’a Bradbury to przerażająca wizja społeczeństwa, któremu technologia „wyprała mózg”, a społeczeństwo zatraciło się w oparach konsumpcjonizmu. Unicestwiane zaś przez strażaków książki, stały się dla mnie symbolem odrzucenia wszelakiej odpowiedzialności i krytycznego myślenia na rzecz łatwego życia kosztem własnej wolności.

Czy takie zatracenie się w świecie mediów coś Wam przypomina?

O książce możecie również przeczytać na blogach:
Bookendorfina;
Kącik z książką;
Latające książki;
Świat fantasy;