Zdobycze marca 2017 – kiedy ja to ogarnę. :D
Luty był miesiącem krótkim i ubogim. Z tego faktu najwięcej frajdy miał chyba mój portfel. ;) Choć nie mogę w tej równej walce o pudło wykluczyć również regału na książki. Na szczęście zarówno portfel jak i regał nie przeczuwały, iż nadchodzące zdobycze marca 2017 będą tak obfite. ;)
Co przyniósł marzec?
Gałęziste Artur Urbanowicz
Taka mała niespodzianka czekała na mnie po przekroczeniu progu rodzinnego domu w Bielsku.
Moje wypociny o Gałęzistych możecie znaleźć TU
Akuszer Bogów Aneta Jadowska
Dziewczyna z dzielnicy cudów przypadła mi do gustu więc nie mogło być mowy, żebym nie poznała dalszych losów Nikity.
Hel3 Jarosław Grzędowicz
Może opinie nie są jakoś wybitnie pocieszające, ale jednak to Grzędowicz.
Miasto Śniących Książek i Kot alchemika Walter Moers
Po raz kolejny zdecydowałam się odkupić pożyczone (choć może powinnam już nazywać to po imieniu) skradzione z mojej półki dawno temu książki.
Artefakty
Kto nie chciałby mieć ich wszystkich. :D
Harry Potter J.K. Rowling
Kiedyś przy teściowej wspomniałam, że w sumie to chciałabym swoją kolekcję Pottera, ale taką w twardej oprawie. No więc dostałam bardzo wczesny prezent urodzinowy. :D
A jak Wasze marcowe zdobycze?
12 komentarzy
Katrina
31 marca 2017 at 15:01Hell 3 kupiłam jeszcze w lutym :) Generalnie – genialne to nie jest, ale jako akcja SF w mojej opinii sprawdza się nieźle. Jedynie akcja chwilami się dłuży, a drugoplanowi bohaterowie nie są w ogóle charakterystyczni. Ale co z tego, to Grzędowicz! A ja po prostu lubię jego podejście do życia.
Sylwka
1 kwietnia 2017 at 09:50Kupiłabym w lutym, ale nie było mnie w Polsce. I jak piszesz – to Grzędowicz, więc i u mnie musi być na półce. :D
Katarzyna Abramova
1 kwietnia 2017 at 08:18Piękności :) Artefakty mam póki co wszystkie, więc wiem, co to za radość :) Harry’ego z kolei mam w innym wydaniu, ale również bardzo mnie cieszy :) Podkradłabym Ci Gałęziste, bo mnie ostatnio do niej zachęciłaś :)
Sylwka
1 kwietnia 2017 at 09:54Ja ciągle przymierzałam się do Artefaktów, ale jakoś inne książki wciąż były “ważniejsze”, ale w końcu . ;)
Hrosskar
1 kwietnia 2017 at 12:18Widzę, że MAG króluje w Twoich zdobyczach, a dokładniej ich Artefakty, co mnie bardzo cieszy :)
U nie dużo zdobyczy, ale najpewniej pokażę je po weekendzie dopiero :)
Sylwka
2 kwietnia 2017 at 09:07Jeszcze chcę uzupełnić z Maga Ucztę Wyobraźni, zobaczymy jak mi pójdzie. ;)
piotr
1 kwietnia 2017 at 12:41Harry potter jest prawdziwy artefakt dla dzieci. Moje dziecko (9 lat) przeczytał 7 książek z tej serii do 4 tygodni
Sylwka
2 kwietnia 2017 at 09:08Barwo dla 9-latka. :)
Martyna Szkołyk
1 kwietnia 2017 at 13:49Artefaktów i Pottera zazdroszczę bardzo! (masz świetną teściową :D)
Jadowska – meh. Czytałam jedną książkę i więcej nie sięgnę po nic, co stworzyła ta autorka, jak dla mnie – masakra.
Ale faktycznie sporo książek Ci przybyło. :)
Sylwka
2 kwietnia 2017 at 09:10Jadowska pisze specyficznie, ale mi akurat jej styl odpowiada. :)
P.S. Na teściową nie narzekam. ;) :P
Wiedźma
9 kwietnia 2017 at 14:57Uwielbiam jak wywala mi Internet, gdy próbuję wysłać komentarz… No nic, jeszcze raz!
Dwa dni temu skończyłam Hel 3 i próbuję się zebrać w sobie, żeby napisać recenzję… No cóż… Szału nie robi, niestety. Inna sprawa, że gdyby w tę samą akcję (przeciętną) wcisnąć Drakkainena, to podejrzewam, że historia od razu zrobiłaby się ciekawsza. Po prostu Norbert nie nadaje się na głównego bohatera…
Artefakty jak zwykle cudne (szkoda, że w środku już nie jest tak dobrze, ta bezszeryfowa czcionka jest tragiczna), chociaż żałuję, że ponumerowali serię. Mam Hyperiona we wcześniejszym wydaniu, więc w Artefaktach mam brzydkie dziury.
A z Jadowską mi chyba nie po drodze (nasłuchałam się tyle złego o Dorze Wilk, że nawet nigdy nie sięgnęłam po książkę), chociaż niewykluczone, że się kiedyś minęłyśmy gdzieś na ulicy. W końcu Toruń nie jest takim dużym miastem :)
Sylwka
10 kwietnia 2017 at 07:26Ślubny też mówi, że Hel 3 to takie średnie czytadło, więc nie mam parcia na natychmiastowe czytanie. :D
Tak, w Artefaktach skupili się na przecudnych okładkach nieco zapominając o wewnętrznym wyglądzie.
Ja właśnie z Dorą Wilk mam odwrotnie – większość opinii jaka do mnie docierały była pozytywna, więc bez jakichś większych obaw sięgnęłam po “Dziewczynę z dzielnicy cudów”.