Lem corner # 2: Solaris
Solaris – Stanisława Lema.
Zgodnie z poczynionym postanowieniem, kontynuuję odświeżanie twórczości Stanisława Lema. Czas więc na Solaris – czyli książkę numer trzy w kolekcji dzieł autora wydanych przez Gazetę Wyborczą.
Ciężko jest pisać o książce, która wywarła na mnie ogromne wrażenie lata temu. Byłam zafascynowana wizją kontaktu, jaką zaprezentował w Solaris Stanisław Lem i niezwykle urokliwymi opisami planety. Gdzie wszystko zostało okraszone jak zawsze niezwykle pięknym językiem, który swoim brzmieniem pobudza każdą nawet najmniejszą cząstkę naszej wyobraźni.
Czytając książkę tym razem, otoczona fantastycznymi plastycznymi obrazami skupiłam się bardziej na jej psychologicznym aspekcie. Czy jesteśmy w stanie zrozumieć obcą istotę skoro nie jesteśmy w stanie zrozumieć samych siebie? Jaki wpływ mają na nas otaczające nas warunki? Dlaczego nie potrafimy rozstać się z najbardziej traumatycznymi wspomnieniami z naszej przeszłości i wciąż mimo bólu odtwarzamy je w naszej pamięci od nowa?
Tak wiele pytań, na które nie jestem w stanie znaleźć odpowiedzi i jedna tylko rada. Zanim wyruszymy na podbój kosmosu, zmierzmy się wpierw z zakamarkami naszych umysłów.
Solaris – ponadczasowe dzieło, które powinien przeczytać każdy, ale do tego chyba nie muszę nikogo namawiać. Ja natomiast wiem jedno, za kilka lat ponownie do niej wrócę, by na nowo odkryć Solaris.
Człowiek może ogarnąć tak niewiele rzeczy naraz; widzimy tylko to, co dzieje się przed nami, tu i teraz; unaocznienie sobie równoczesnej mnogości procesów, jakkolwiek związanych ze sobą, jakkolwiek się nawet uzupełniających, przekracza jego możliwości. Doświadczamy tego nawet wobec zjawisk względnie prostych. Los jednego człowieka może znaczyć wiele, los kilkuset trudno jest objąć, ale dzieje tysiąca, miliona nie znaczą w gruncie rzeczy nic.
4 komentarze
Obsesyjna
17 listopada 2016 at 14:34Twórczość Lema jest dla mnie nie do odtworzenia. Przeczytałam zaledwie kilka jego książek, ale jestem pod ogromnym wrażeniem. Fantazja autora i jego kreatywność, te futurystyczne wizje – wszystko to jest dla mnie czyś fascynującym.
Sylwka
17 listopada 2016 at 20:01Ja „zakochałam” się w Lemie w liceum i tak moje uwielbienie trwa do dzisiaj. Język, jakim się posługuje mnie urzeka. Wpadam w wir podczas czytania jego książek i widzę wszystko przed oczami. Do tego ta niczym nieskrępowana wyobraźnia. :) Stanisław Lem zawsze będzie moim guru :D
Agnieszka z Niebieskiego Stoliczka
24 listopada 2016 at 13:52Od tej książki zaczęła się moja fascynacja Lemem ;) Niesamowity świat, całkiem nowe spojrzenie na “obcych” i ciemne zakamarki ludzkiej duszy. Jedna z najlepszych powieści jakie kiedykolwiek miałam w rękach :D
Sylwka
25 listopada 2016 at 12:59Ja rozpoczęłam od Prixa, ale to właśnie “Solaris” mnie oczarowało :)