Cykl: Grisza # 3: Zniszczenie i odnowa

Zniszczenie i odnowa Leigh Bardugo, czyli pożegnanie z cyklem Grisza.

Drugi odcinek serii z Przywoływaczką Słońca wymęczył mnie strasznie. Brak akcji, wiecznie zapłakana Alina utyskująca nad swoim biednym życiem i Mal, który nie wie, czego chce, ale na wszelki wypadek będzie stroszyć piórka, to było ponad moje siły. Biorąc jednak pod uwagę fakt, iż została przede mną już ostatnia odsłona cyklu Zniszczenie i odnowa postanowiłam definitywnie „zamknąć ten rozdział” i sprawdzić jak zakończyła się przygoda dwójki marudnych dzieciaków. ;)

Przywoływaczka, która utraciła swoją moc.

Mniej marudzenia, więcej działania. ;)

W końcu pojawiło się trochę życia w tej serii i o dziwo, akcja nie zwalniała prawie do końca książki. Oczywiście całe „zamieszanie” dotyczyło tylko i wyłącznie Aliny (szkoda, że Zmrocz został pominięty), ale patrząc na poprzedni tom, to byłam w stanie przecierpieć jakoś ten stan rzeczy. ;)

Bohaterowie poza zmianami nastrojów jakoś specjalnie nie zyskali. No może były jakieś „wybielenia” i zdobycie nowych umiejętności, ale poza tym, autorka nie rozwinęła postaci. Dodatkowo zepchnęła ciemny całkowicie charakter na boczny tor. Szkoda, bo Zmrocz w mojej ocenie, to powinien być taki smaczek tej serii, a stał się po prostu zwykłym i nudnym ciemnym charakterem.

Wątku romantycznego pozwolę sobie nie komentować, bo nie wiem, czy jedno „wiadro pomyj” w tym miejscu by wystarczyło. Samo zakończenie zaś uznałabym za dyskusyjne, bo po drodze zabrakło mi kilku odniesień, przez co miałam wrażenie, że kilka ważniejszych punktów zostało wyciągniętych na koniec jak królik z kapelusza.

Podsumowując. Zniszczenie i odnowa Leigh Bardugo jest przyzwoitym zakończeniem serii, którą zaliczyłabym jako średnią z tych gorszych. Czy polecam? Ciężko powiedzieć. Odpowiedź na to, czy seria przypadnie Wam do gustu, będziecie musieli podjąć sami. ;)

O książce możecie również przeczytać na blogach:
Atramentowy podróżnik;
Kulturalna meduza;