Chyłka w akcji # 9: Umorzenie Remigiusz Mróz

Chyłka i Zordon po raz dziewiąty – Umorzenie Remigiusz Mróz.

Tak jak pisałam już w poprzednim odcinku, jeżeli chodzi o najbardziej doświadczony przez los prawniczy duet po tej stronie Odry, to staram się być w miarę na bieżąco. Choć muszę przyznać, że seria straciła mocno na świeżości oraz lotności i niestety powoli zaczyna przypominać zacięcie reanimowanego trupa. Nie zmienia to jednak faktu, iż przyciąga jak magnes, dlatego też sięgam po nią chętnie w ramach relaksu i sprawdzenia jakie nowe tortury przygotował tym razem autor, by umilić życie dwójce zwichrowanych psychicznie prawników. ;) Tak więc czas „odgrzać kotleta” i sprawdzić zaaplikowane „nowości” zaaplikowane w ostatniej odsłonie cyklu pod tytułem Umorzenie Remigiusza Mroza.

Państwo Skalscy.

Państwo Skalscy są wzorem rodziny, do czasu, gdy z ich mieszkania da się słychać krzyki, a przybyli na miejsce policjanci odnajdują bestialsko zamordowaną matkę z dwójką dzieci. Pierwszym podejrzanym w całej sprawie jest oczywiście ojciec, były wojskowy, który z marszu przyznał się do popełnionej zbrodni.

Chyłka oczywiście postanawia się wtrącić i mimo obiekcji samego zainteresowanego, po prostu zając się sprawą. Wplątuje w nią również swojego wiernego giermka Kordiana, który nadal nie świadom jej choroby stara się snuć wspaniałe plany ich wspólnej przyszłości.

Zagmatwanie i rujnowanie życia level Chyłka.

Tego się trochę spodziewałam. ;)

Joanna z odcinka na odcinek jest coraz bardziej wulgarna i mniej błyskotliwa. Oczywiście ma momenty, które pozwalają przykuć uwagę i zainteresować, ale przez większość czasu jest po prostu żenująca. Do tego postanawia po raz kolejny udowodnić, iż rujnowanie życia sobie i innym to jej specjalność. Dlatego też kręci, mota, wygraża, obraża wszystkich dookoła i nawet wypowiada otwartą wojnę zarządowi Żelaznego & McVay’a.

Oczywiście Kordian mimo wszystkich sygnałów i bluzg puszczonych w jego kierunku, zachowuje się jak wierna psinka i zamiast wziąć się w garść oraz przygotować się do egzaminu nic tylko „wypłakuje oczęta w podusię” i stara się odgadnąć, dlaczego miłość jego życia zachowuje się tak, a nie inaczej. Ponieważ jednak nie jest zbyt bystry, dlatego też potrzebuje bardzo dużo czasu i wsparcia, żeby połączyć ze sobą wszystkie fakty.

Nieprawdopodobne przypadki…

Jeżeli chodzi o samą sprawę, to ilość nieprawdopodobnych przypadków zaczyna powoli przekraczać dozwolone normy. Do tego całe zachowanie Chyłki w odniesieniu do tego co się dzieje – mocno „trąci myszką”. No i jeszcze ta końcówka, która chyba miała za zadanie zwalić z nóg czytelnika, a mi osobiście dała jasną informację. „Grzejemy tego kotleta dalej”, choć może w świetle nadchodzących wydarzeń, dziesiąta odsłona będzie już tą ostatnią?

O książce możecie również przeczytać na blogach:
Latające książki;
Nowalijki;
Recenzje z pazurem;
Zakładka do książek;